„W głowie się nie mieści” na DVD
Tytuł oryginalny: Inside Out
Gatunek: komedia, fantasy, animacja
Czas: 91 min
Produkcja: USA
Premiera: 8.12.2015 DVD
Reżyseria: Pete Docter, Ronaldo Del Carmen
Scenariusz: Pete Docter, Ronaldo Del Carmen, Meg LeFauve
Muzyka: Michael Giacchino
Dodatki: film krótkometrażowy „Lawa”
Zastanawialiście się kiedykolwiek, co się dzieje w waszej głowie, albo w głowach waszych rodziców bądź znajomych?
Jedenastoletnia Riley mieszka wraz z rodzicami w Minnesocie. Jest szczęśliwa. Rodzice ją kochają, ma wielu przyjaciół i należy do najlepszej drużyny hokejowej. Pewnego dnia jej życie przewraca się do góry nogami i to dosłownie. Przeprowadzka do San Francisco, która początkowo zdawała się być wielką przygodą, w rzeczywistości okazuje się być pasmem niepowodzeń i rozczarowań. Nowa szkoła, obcy ludzie dookoła i na domiar złego tata ma coraz mniej czasu dla rodziny. To z pewnością nie nastawia pozytywnie.
Radość stara się zapanować nad sytuacją i przywrócić Riley uśmiech na twarzy. Tymczasem Smutek, mająca dobre intencje i pragnąca jedynie pomóc, robi niechcący coś, co pociąga za sobą katastrofalne skutki…
GŁÓWNI BOHATEROWIE
To oczywiście emocje, które kierują życiem każdego z nas.
Radość – to niezwykle energiczna postać, która ma milion pomysłów na minutę. Uśmiech prawie nigdy nie schodzi z jej twarzy, a jej misją życiową jest to, by Riley była szczęśliwa.
Smutek – opuszczone kąciki ust, spojrzenie zbitego psa, łzy w oczach, apatyczność i stany depresyjne – taka właśnie jest Smutna. Chciałaby być większą optymistką, ale jej nie wychodzi. Odsuwana na bok przez pozostałe emocje, czuje się niepotrzebna.
Strach – sympatyczny, trzęsący portkami, mdlejący, wiecznie panikujący i hiper-wentylujący koleś, którego głównym zadaniem jest ochrona Riley przed wszystkim, co może stanowić dla niej jakiekolwiek zagrożenie.
Odraza – ta to dopiero ma charakterek! Szczera do bólu, waląca prosto z mostu, chroni dziewczynkę zarówno przed toksycznym jedzeniem jak i relacjami z innymi ludźmi. Nie pozwoli, by Riley stała się obiektem kpin, dlatego też ma zawsze oczy dookoła głowy, by w odpowiednim momencie zainterweniować i nie dopuścić do katastrofalnych w skutkach sytuacji.
Gniew – jak to gniew, jest wybuchowy i w gorącej wodzie kąpany. Nie da sobie w kaszę dmuchać. Ma głęboko zakorzenione poczucie sprawiedliwości.
ŚWIAT PRZEDSTAWIONY
Przedstawienie umysłu człowieka, a zwłaszcza dojrzewającego dziecka nie jest wcale takie proste. Trzeba nie lada wyobraźni, by coś takiego pokazać na ekranie. Muszę przyznać, że to, jak uczynił to nagrodzony Oscarem reżyser, a zarazem scenarzysta Pete Docter, po prostu mnie zachwyciło!
Najważniejsza w umyśle jest oczywiście Centrala, w której nie tylko mieszkają, ale przede wszystkim z której sterują życiem Riley za pomocą specjalnego panelu kontrolnego wszystkie emocje.
Mają one stąd doskonały widok na tzw Wyspy Osobowości, które sprawiają, że Riley to właśnie Riley. Widzą dokładnie, jak dzięki temu, czego doświadcza ich dziewczynka, rozwijają się m.in Wyspa Rodziny, Wyspa Przyjaźni czy Wyspa Szczerości.
Istotne dla każdego z nas są tzw Fundamenty. Są to najważniejsze wspomnienia, takie, które rozwijają jakiś element naszej osobowości. Przechowywane są w specjalnym miejscu i trzeba dbać o to, by nic im się nie stało, bowiem bez nich człowiek traci sens życia i umiejętność odczuwania emocji.
Pamięć długotrwała to z kolei miejsce, do którego trafiają wszystkie nasze wspomnienia. Bardzo spodobał mi się pomysł ich ukazania. W zależności od tego, czego doświadczyliśmy w danej chwili, przyjmują one postać kolorowej kuli – żółtej (radość), niebieskiej (smutek), zielonej (odraza), czerwonej (gniew) i fioletowej (strach). Nieustannie pracują tu tzw Umysłowi, którzy czyszczą pamięć ze zbędnych wspomnień, czyli takich, które blakną w konsekwencji tego, że się o nie nie dba, nie pielęgnuje się ich.
Wszystko to, czego się boimy i o czym pragniemy czym prędzej zapomnieć trafia do Podświadomości. To bardzo nieprzyjemne miejsce, które jest pilnie strzeżone. Straszne i mroczne, do którego lepiej nie wchodzić, jeśli nie jest to absolutnie konieczne.
Równie straszne, jeśli i nie bardziej przerażające jest Złomowisko wspomnień. Trafiają tu wszystkie wspomnienia, które z jakiegoś powodu uznane zostaną za zbędne. Stąd nie ma powrotu… Jeśli coś raz tu trafi, zostaje na zawsze zapomniane.
Z kolei w Krainie Wyobraźni spełnić się mogą wszystkie najskrytsze marzenia. To cudowne, iście magiczne miejsce, w którym nie ma rzeczy niemożliwych. Jest jeszcze Fabryka snów, w której powstają, w iście hollywoodzkim stylu, nasze sny – i to zarówno te przyjemne, jak i prawdziwe koszmary. Bardzo dziwnym i nieprzewidywalnym miejscem jest tzw Myślenie abstrakcyjne, w którym pomysły i emocje Riley stać się mogą dwuwymiarowe, a nawet w kształcie linii podczas tzw resetu.
A po całym umyśle jeździ sobie Kolej myśli, która ma za zadanie dostarczyć do Centrali wszystko to, o czym pomyśli czy zamarzy Riley.
Jak widzicie ludzki umysł to całkiem nieźle skonstruowany świat, w którym, wbrew pozorom, całkiem sporo się mieści.
PROBLEMATYKA
Film ten ma za zadanie pokazać nam, jak wielki wpływ na nasze życie mają targające nami emocje oraz udowodnić, że każda z nich jest nam w życiu potrzebna – nawet Smutek. Jeśli zabraknie którejś z nich, nasz wewnętrzny świat traci równowagę i stopniowo zaczyna się walić.
Ale to nie wszystko. „W głowie się nie mieści” w doskonały sposób ukazuje trudny proces dorastania i dojrzewania. A to dzieje się nie tylko pod względem fizycznym, ale przede wszystkim właśnie emocjonalnym. To, czego doświadczamy, kształtuje nas i coraz bardziej rozwija. Nieustannie się zmieniamy, dostosowujemy do otaczającego nas świata i sytuacji, w których się znajdujemy. To samo dzieje się z targającymi nas emocjami. Początkowo, kiedy jesteśmy mali, są one proste. Odczuwamy radość, albo smutek. Innym razem czysty gniew. Jednak z wiekiem zaczynamy rozumieć, że nic nie jest po prostu czarno-białe. W naszym życiu pojawiają się też szarości. Co to oznacza w sferze emocjonalnej? Np to, że jednocześnie odczuwać możemy zarówno radość jak i smutek, a wówczas nasze wspomnienia stają się słodko-gorzkie. Twórcy bajki w cudowny sposób pokazali to za pomocą dwukolorowych kul.
PODSUMOWUJĄC
Jestem zachwycona! „W głowie się nie mieści”, film animowany wyprodukowany przez Jonasa Riverę („Odlot”), ze świetnym podkładem muzycznym autorstwa Michaela Giacchino, to doprawdy przepiękna i bardzo mądra bajka, którą powinno obejrzeć absolutnie każde dziecko. Ale nie tylko! Jestem pewna, że spodoba się również dorosłym, którzy dzięki niej przypomną sobie, jak to było samemu być kiedyś dzieckiem – marzyć, mieć ataki głupawki, buntować się przeciwko otaczającemu światu. Podczas jej oglądania poczujecie szereg najprzeróżniejszych emocji. Zarówno bawi, wywołując salwy śmiechu, jak i chwyta mocno za serducho, wyciskając momentami łzy z oczu. Historia mocno zapadająca w pamięci, którą naprawdę gorąco wam polecam.
Za możliwość obejrzenia filmu dziękuję
