Pewnego dnia Franio został w domu sam ze swoją babcią. Musiał się nią zaopiekować, podczas gdy wszyscy pozostali członkowie rodziny udali się do pracy. Chłopiec postanowił zbudować najprawdziwszą rakietę kosmiczną. Ale nie byle jaką! Miała mieć kształt kota – z ogonem i napędem na cztery biegi. Kiedy już była gotowa, zaproponował babci podróż po kosmosie, czym spełniłby jej największe marzenie. Jego babcia jest pisarką i od zawsze chciała opisać jakieś kosmiczne przygody. Na prośbę babci chłopiec godzi się zabrać na pokład rakiety jej ukochanego psa, jamnika o imieniu Gucio. Spakowawszy najpotrzebniejsze rzeczy, w tym niezastąpione babcine pierogi (w razie jakby po drodze zgłodnieli), wyruszają na podbój kosmosu. Cała ich podróż będzie doprawdy niezwykła! Z bliska przyjrzą się Drodze Mlecznej oraz odwiedzą kilka nieodkrytych dotąd planet. Po drodze napotkają m.in krowę z pięcioma rogami i ogonami pasącą się na niebieskiej trawie, niezwykłych mieszkańców podziemnego miasta, istoty z mnóstwem oczu na długich czułkach, stwora odżywiającego się jedynie cukierkami, a nawet najprawdziwszych piratów, którzy wyruszą w pogoń za ich rakietą. Podczas odwiedzin na poszczególnych planetach Franio i jego babcia będą mieli okazję wykazać się nie tylko odwagą, ale również sprytem, kiedy np trzeba będzie odnaleźć ukryty skarb w zaginionym mieście, albo znaleźć sposób na to, by jedna z planet stała się bardziej stabilna dla jej mieszkańców. Przekonają się, że nie warto ślepo wierzyć w to, co ktoś nam mówi i nie nastawiać się negatywnie w stosunku do tego, czego nie dane nam było poznać. Pozory niejednokrotnie mylą, a prawda okazuje się być zupełnie inna, niż nam się wydawało.
Książka została nagrodzona w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży. Jury Konkursu spośród 413 nadesłanych prac wybrało te, które odznaczały się wysokim poziomem literackim oraz etycznym, i które można z pełnym przekonaniem polecać do czytania dzieciom i młodzieży. Wśród nich znalazła się książka Grażyny Bąkiewicz „Kosmiczni odkrywcy. Franio i jego babcia”. Historia podróży Frania i jego babci po kosmosie uczy, czym jest tolerancja, jak ważne są dobre relacje z innymi osobami oraz że nie zawsze najważniejsza jest wygrana, ale to, aby się dobrze bawić. Książka została pięknie wydana w twardej oprawie z ilustracjami autorstwa Artura Nowickiego, które nie dość że są barwne, ciekawe i po prostu miłe dla oka, to dodatkowo idealnie odzwierciedlają wszystko to, o czym w danym momencie czytamy. Warto w tym momencie wspomnieć, że projektantem rakiety w kształcie kota jest nie kto inny, jak czteroletni wnuczek autorki książki – Franio Fijałkowski. Jego książkowy odpowiednik jest prawdziwym bohaterem – odważny, mądry, sprytny, potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji. Najbardziej jednak spodobała mi się jego babcia ukazana tutaj jako krucha istotka, którą trzeba otoczyć opieką, bo mogłaby sobie sama nie poradzić. Ma ona wielkie serducho i wszystkim chce nieść pomoc, natomiast jej wyśmienite pierogi stanowią lekarstwo na wszelkie smutki. Uśmiechnięta i radosna, taka, jaka powinna być każda babcia. Książeczkę polecam wszystkim dzieciom o wielkiej wyobraźni. Dzięki niej przeniosą się w kosmos i odbędą niezapomnianą podróż po wszechświecie.
Moja ocena: 5/6
Wydawnictwo: Papilon
Rok wydania: 2014, wyd II
Oprawa: twarda
Liczba stron: 64
Ilustracje: Artur Nowicki
ISBN: 978-83-245-2338-2
Grupa wiekowa: 4+