„Dracula. Historia nieznana” to nader udany miks dwóch znanych chyba każdemu historii – legendarnego Włada III Palownika, hospodara Wołoszczyzny w XV wieku oraz transylwańskiego hrabiego-wampira o imieniu Dracula, powołanego do życia przez irlandzkiego pisarza Brama Stokera w jego powieści „Dracula”, na podstawie której powstały wszystkie inne utwory literackie oraz filmy o tej postaci.
Transylwanii grozi wojna z Turkami. Książę Vlad (Luke Evans) staje przed trudnym wyborem. Gwarancją zachowania pokoju jest oddanie sułtanowi Mehmedowi (Dominic Cooper) tysiąca chłopców (plus swojego jedynego syna), którzy zostaną odpowiednio wyszkoleni i wcieleni do jego armii. Jeśli jednak zdecyduje się przeciwstawić wysuniętym żądaniom, ocalając tym samym poddanych, będzie musiał zwrócić się o pomoc do przerażającej istoty zamieszkującej jaskinię na szczycie Złamanego Zęba, zaprzedając tym samym własną duszę.
Oczywiście główny bohater wybiera bramkę nr 2, bo inaczej nie byłoby przecież tego filmu. W przeciwieństwie do wszystkich znanych nam opowieści o wampirach Vlad ma jednak furtkę bezpieczeństwa. Jeśli w ciągu najbliższych trzech dni nie ulegnie pragnieniu krwi, na powrót stanie się zwykłym człowiekiem.
Kiedy poszukiwano odtwórcy głównej roli, pod uwagę brano Sama Worthingtona. Ostatecznie jednak wybór padł na Luke’a Evansa („Hobbit”, „Kruk. Zagadka zbrodni”, „Starcie tytanów”). Muszę przyznać, że w roli tytułowego Draculi sprawdził się on znakomicie. Świetnie oddał emocje targające tą postacią – zwłaszcza jego oddanie dla rodziny i poddanych oraz walkę o zachowanie człowieczeństwa. Bez niego film ten z pewnością nie byłby już taki dobry. Poza tym wizualnie odpowiada mi on bardziej niż Worthington jako Dracula.
Pozostali aktorzy zagrali całkiem przyzwoicie. Nie wiem czemu, ale oczekiwałam czegoś więcej po Charlesie Dance („Gra o Tron”, „Underworld”), odtwórcy wspomnianej prędzej przerażającej istoty ze Złamanego Zęba. Tymczasem niczym szczególnym się on nie wyróżnił. Pozostał daleko w cieniu głównego bohatera. Szkoda, naprawdę szkoda.
Na uwagę z pewnością zasługują efekty specjalne zastosowane w tej produkcji. Wyważone i nieprzesadzone. Świetne ukazano przemianę Vlada w nietoperze i w ogóle sposób władania przez niego istotami nocy. Doprawdy widowiskowe sceny walk, zwłaszcza kulminacyjna z olbrzymią turecką armią. I ta chwytająca za serce scena z udziałem księcia i jego ukochanej…
Mimo obecności w filmie wyraźnych błędów czy braków logiki (Vlad był księciem Wołoszczyzny a nie Transylwanii; trafił pod opiekę sułtana w wieku jedenastu a nie dziesięciu lat; wróg, znający sekret Vlada, maszerujący na niego pod osłoną nocy), jest on jedną z ciekawszych historii Draculi jaką dane mi było obejrzeć. Cieszę się, że producenci zdecydowali się odejść od stereotypowego wizerunku tej postaci – bo ileż można patrzeć na to samo. Tu mamy do czynienia z czymś zupełnie nowym, z czymś, co naprawdę przyjemnie się ogląda. Nie dziwi mnie więc wcale, że obraz ten zdobył dwa Saturny – Najlepszy horror, Najlepsze kostiumy.
Tytuł oryginalny: Dracula Untold
Gatunek: fantasy, horror
Czas: 92 min
Produkcja: USA
Premiera: październik 2014
Reżyseria: Gary Shore
Scenariusz: Matt Sazama, Burk Sharpless
Muzyka: Ramin Djawadi
